Hallo bijzondere moeders….
Ik ben (33 jr.) moeder van vier kinderen, waarvan drie bijzondere kinderen.
Een zoon met McDD, een dochter met Pdd-NOS en ADD en een dochter met ASS en vermoedelijk ADHD.
De oudste woont in een gezinsvervangende leefgroep, de middelste wonen bij hun vader, de jongste bij mij.
Best heftig dus en ik loop ook dagelijks aan tegen de vooroordelen en het onbegrip van ‘buitenstaanders’ ; “maar je ziet niets, ach geeft hem/haar maar een schop onder de billen, dan gaat het wel over, maar ze is zo'n mooi en lief meisje etc”.
Omdat ik uiteraard dagelijks bezig ben met alle nodige instanties, afspraken, het bieden van structuur en bijsturing, heb ik gewoonweg geen tijd om zelf een sociaal netwerk op te bouwen, laat staan te onderhouden. Juist na weer een lange dag, merk ik dat ik dit (sociale netwerk) toch wel mis. Een normaal gesprek met iemand die ik niet hoef uit te leggen waarom dingen gaan zoals ze gaan, iemand die ik niet hoef uit te leggen waarom ik zo moe ben en enorme wallen onder mijn ogen heb, mensen waarmee ik OOK over koetjes en kalfjes kan praten en dus niet alleen maar over mijn bijzondere kinderen enz.
Ben jij ook een bijzondere moeder of zijn jullie ook bijzondere ouders…
(Ja, niet alleen onze kinderen zijn bijzonder, maar ook wij zijn bijzonder, want wij doen het toch maar, terwijl vele anderen misschien gillend weg zouden rennen )
Heb je ook behoefte aan sociaal contact zonder vooroordelen of onbegrip….LEUK!
(Ik woon zelf in flevoland)