Hallo bezorgd moedertje,
wat een lieve mail voor je dochter. En hoe herkenbaar ook….wij hebben ook een dochter van 14 binnen het PDD-NOS/Aspergerspectrum met hetzelfde probleem. Klasgenoten laten haar vallen en komen weer terug als het hen uit komt om haar vervolgens weer te laten vallen; op weg naar school mag zij niet naast de andere meiden fietsen maar moet achter hen fietsen, het is een harde wereld.
Onze dochter zit in 2 havo, op school gaat het wat de prestaties betreft prima. Zij geeft ook aan dat zij in de pauzes contacten met andere meisjes heeft, maar tot een afspraak komt het op het moment zelden. Zij krijgt coaching en we hebben haar opgegeven voor een assertiviteitstraining in januari/februari.
Hoe ga jij thuis met dat probleem om? Onze dochter vindt dat ik ‘een kloek’ ben, ik heb het idee dat ze het opgegeven heeft maar daardoor dat zij niet graag over dat soort problemen praat, is het moeilijk om er achter te komen wat zij voelt. Misschien vind ik het wel erger dan zijzelf? Of wil zij mij sparen?
Weet je dochter dat jij die oproep voor haar geplaatst hebt? Hoe zou ze daarop reageren? Die van mij zou dan echt boos zijn. Misschien zouden we op de een of andere manier iets kunnen ‘arrangeren’ zodat ze via de mail met elkaar in contact zouden kunnen komen? Wij wonen in de regio Eindhoven, best ver dus, maar misschien zouden de meiden wel kunnen mailen en/of schrijven? Ik kan me herinneren dat ik vroeger zelf heel intensief contact met penvriendinnen had, volgens mij kan dat ook al minder eenzaam maken. Als je weet dat er een vriend is, maakt het niet zoveel uit waar hij/zij is, toch?
Ik hoor graag van je, misschien kunnen we ook gewoon mailen
groetjes, Britta