Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
wendie
dag allemaal
Jaren geleden kwam ik regelmatig op dit soort prikborden. Ik was zwanger, en wilde alles weten over het kind in mijn buik. Heerlijk, al die ervaringen, het was bijna alsof je landelijk wel duizend vrienden had, ook al sprak je elkaar alleen online.
Nu ben ik 10 jaar verder en mijn oudste dochter viert volgende maand haar tiende verjaardag. Het zijn tien vreselijke, mooie, loodzware, moeilijke, interessante, helse jaren geweest. Ze is lief, mooi, slim ( ja, hoogbegaafd, wat kan ik daar soms van balen, als ik daar iemand ‘'trots’' op zie wezen) en….sinds een maand zit ze in dagbehandeling omdat we na jaren zoeken eindelijk weten wat er speelt: onze dochter heeft Asperger.
Blij zijn we, met deze diagnose. Geschrokken ook, want onze oudste is ‘'gehandicapt.’'…wordt met een busje van en naar school gebracht, altijd al een schrikbeeld geweest.
En vooral…speelt er de angst. OK, het ligt niet aan ons, we zijn toch niet zulke verdorven ouders, we kunnen het ECHT wel, zie maar onze andere kinderen. Die zijn ‘'normaal’', die komen op schoot, zijn lief, aanhankelijk, gevoelig…..onze oudste is zo anders. Maar hoe nu verder? welke boeken moet ik nu nog meer lezen, welke therapieen gaan aanslaan, wie helpt mij?
In onze woonwijk zijn we de ouders van dat rotkind. Waarschijnlijk asociaal, ik zie het ze denken. Niets is de buren te veel om te bewijzen dat we gewoon niet sporen. een anonieme melding bij het Meldpunt Kindermishandeling heeft ons jaren geleden bijna tot de afgrond gebracht, door een hel ga je dan. Nu denk ik wel eens, ja , ze hadden wel een punt, mijn dochter gilt en schreeuwt inderdaad erg veel. tuurlijk is er zorg…maar dan zie ik de melding weer, de verzonnen verhalen, de opgedirkte leugens en ik weet dat het toch niet aan ons ligt. Maar moeilijk is het wel, iedere keer weer als die rotbus voor de deur staat om ons lieve, slimme, mooie kind naar een dagbehandeling te rijden.
Komen we hier ooit uit, is er iemand die ons steunen kan, en, het allerbelangrijkste, zal mijn kind het redden in de maatschappij? Ik hoop, bid, vloek, jank en zucht er dagelijkse over, maar weten doe ik het niet.
Natuurlijk hoor ik graag jullie reacties, in de hoop dat het me net zo veel zal geven en brengen als tien jaar terug, toen er alleen een kindje groeide en de wereld nog makkelijk leek…..
liefs
wendie.
