pdd-nos

  • Norbert1968

    Hoi, mijn naam is Norbert ik ben 43, ben getrouwd en ik heb een paar weken geleden de diagnose pdd-nos gekregen. Uiteraard weet ik al 43 jaar lang dat ik “raar”, “vervelend” en “anders” ben maar heb nooit de juiste diagnose gekregen. Vanaf mijn 15e bezoek ik al psychologen, heb regelmatig gehoorddat mijn klachten een beetje op borderline leken maar ik wist zelf dat het geen borderline is. Vanaf m'n 30ste heb ik het zoeken naar een naam voor mijn gedrag opgegeven, ik moest maar accepteren dat ik een lastig karakter had en nog steeds de schade meedroeg van een niet gemakkelijke, zeg maar moeilijke jeugd en opvoeding. Nu blijkt gewoon dat ik veel verschijnselen van pdd-nos had zoals: absoluut niet tegen veranderingen kunnen, sociaal zwak en onhandig, motorisch onhandig, taalproblemen, eetproblemen en meer.

    Nu ik weet dat ik pdd-nos heb vallen alle puzzelstukjes in elkaar, alle herinneringen van vroeger die boven komen passen in het pdd-nos paatje. Ik was eigenlijk opgelucht dat ik iets had, klinkt raar maar het is zo.

    Omdat ik weinig info kan vinden over volwassenen met pdd-nos ben ik een blog begonnen die, zeer nadrukkelijk, ALLEEN voor volwassenen met pdd-nos is. Ik wil graag graag ervaringen uitwisselen en conract met lotgenoten. Er moeten toch meer volwassenen zijn die vroeger zijn weggezet als lastig, afwijkend en vervelend waar nu de diagnose pdd-nos is gesteld? Ik hoop dat er mensen zijn om ervaringen mee uit te wisselen. Kom naar mijn blog www.pddnos-volwassenen.blogspot.com of mail naar pddnos.volwassenen@gmail.com

  • zijlstra.jorrit@gmail.com

    Hoi Norbert,

    mijn naam is Jorrit.Twee jaar geleden kreeg ik de diagnose pdd-nos en adhd.Ik ben 39 jaar en ik was getrouwd ik heb twee kinderen.Ik heb me altijd anders gevoeld dan de mensen om me heen en kreeg zoveel stress van sociale interactie dat ik daardoor het gevoel had dat ik in een oorlogssituatie zat met de rest van mijn omgeving en daardoor ook iedereen om me heen op afstand hield en conflicten opzocht zodat ik in ieder geval die moeilijke communicatie niet aan hoefde te gaan.Nu ik weet waardoor een groot gedeelte van mijn gedrag wordt veroorzaakt,heb ik tenminste handvatten waar ik mee aan de slag kan.Accepteren blijft altijd moeilijk omdat als het goed gaat je het gevoel hebt dat er niks mis met je is,maar helaas loop je dan elke keer weer tegen de lamp in sociale situaties en voel je weer die stress(tenminste ik wel).Wat ik wel weet is dat ik sinds mijn diagnose doormiddel van cognitieve therapie,mindfulness en vooral door in de gaten houden wat ik wel en niet kan me steeds prettiger ben gaan voelen in sociale situaties en ook veel minder stress ervaar.Ik hoop dat de duidelijkheid die je nu hebt gekregen voor jouw ook een positieve ontwikkeling is.

    Groetjes Jorrit

  • Norbert1968

    Hoi Jorrit,

    Ik herken helemaal wat je zegt, vooral de stress en het tegen de lamp lopen in sociale situaties, het blijft gewoon heel moeilijk. Ik doe ook aan mindfullnes, wat wel lastig is. Maar het gaat best goed.

    Om tot rust te komen het ik een aantal hobbies die ik alleen beoefen zoals lopen en zwemmen, maar ook creatieve dingen zoals, mischien beetje kinderachtig, knutselen zoals origami en kaarten maken, dit moet niet te moelijk zijn. Het helpt mij ook enorm nu ik weet dat er andere mensen zijn die hetzelfde hebben. Ik heb inderdaad vroeger altijd het gevoel gehad anders en “raar” te zijn.

    groet,

    Norbert

  • wilmauzy

    Hoi Ik ben Wilma en weet sinds ongeveer 3 jaar dat ik pdd-nos heb , en ik ben 53 jaar .

    pffff …wat vecht je je hele leven toch als je niet weet wat je hebt !

    En dan nog als je het uiteindelijk wel weet !

  • Norbert1968

    Het leven blijft inderdaad een gevecht, soms win je en soms verlies je…..

  • marlvanriss@hotmail.com

    Beste

    Ik ben gehuwd met D. hij heeft vermoedelijk PDD-NOS zoals ons zoontje. Momenteel verkeren we in een zware huwelijkscrisis. Ik voel me moe gevochten. Ik heb veel energie geïnvesteerd in onze relatie en veel opgegeven maar telkens blijk ik mijn man niet te begrijpen. Mijn man is een lieve man maar heeft behoefte om over alles controle te hebben. Het is voor mij verstikkend geworden en moeilijk om dragen. Momenteel hebben we er voor gekozen om wat afstand te nemen. Maar het is pijnlijk om na 15 jaar relatie het gevoel te hebben dat dit mogelijks het einde is van een relatie waarvan we beiden hoopten dat we samen gelukkig zouden worden. D. is hypergevoelig, lijdt aan slapeloosheid en vindt geen rust meer binnen in ons gezin. Ik voel me machteloos en verdrietig.

  • jlm

    Je blog en je mail bestaan niet meer, spijtig ik zou graag contact met je willen opnemen.

  • Renedewit74

    Goed dat je dit doet zeg!! Er is inderdaad te weinig info over te vinden!

    Zelf word ik vanaf april coach/begeleider voor mensen met ASS-problematiek. Ik vind dat er te weinig aandacht voor is.

    Ik heb me hier in gespecialiseerd en ga kijken of ik mensen hierin kan coachen zodat er rust voor ze ontstaat en niet steeds verschillende instanties af moet/verschillende coaches ziet. Dit kan thuis zijn, maar ook op school, op het werk (ben jobcoach) of bij het sporten. Doel is tevens de omgeving te ontlasten. Ik weet dat men aan het klooien is met het PGB, maar toch wil ik in april starten met mijn eigen praktijk. Een blog van iemand die ervaringsdeskundige is, is alleen maar goed en leerzaam! Dus ik ga je volgen.

    Groet,

    Rene

    renedewit74@live.nl

  • Wendy39

    Ook ik heb net de diagnose gekregen,en voel me heel erg opgelucht.

    Ik ben Wendy,39 jaar oud.

    Eindelijk vallen de puzzelstukjes op hun plek.

    Ik probeer er nu van alles over te lezen,maar dat valt niet mee.wat is er weinig info over PDD NOS en volwassenen,zeg!

    Discussies lezen en reageren op discussies zou erg leerzaam zijn,maar hier is het ook eng stil.

    Ik zou zoveel willen lezen over hoe anderen het doen in werk,relatie opvoeding kinderen etc.

    Dus,ik hou me aanbevolen!