Hallo Allemaal,

Mijn naam is kim, 27 jaartjes jong en moeder van 3 prachtige dochters.

Gezond en dacht redelijk te functioneren binnen de Nederlandse maatstaven.

Echter nu na 3 maanden bij het GGZ onder behandeling te staan van 2 psychiaters vanwege ADHD, kreeg ik vandaag even indirect te horen dat ik dus autistisch ben. Ze bleef maar vragen stellen, vragen die ik niet relevant vond voor ADHD dus maar even om de man (dit geval vrouw) gevraagd waarom ze zulke rare vragen stelde. Mevrouw zei gelijk O je bent wel scherp zeg. en toen kwam het “leuke” weetje eruit. Mevrouw wij vermoeden dat u autisme heeft en dat dat de reden is waarom u van jongs af aan niet kon functioneren binnen een gezin/school/vrienden et etc.

Ik zal hier een kleine indruk geven wie ik ben en hoe ik nu tot het GGZ ben gekomen, want persoonlijk weet ik niet wat ik hier nu mee moet. Zeker als er altijd tegen mij werd gezegd dat ik normaal was en dat ik me gewoon moest aanpassen naar het hun wetende perfecte kind.

Ik ben geboren op 23 december 1986 in Duitsland, na 7 jaar teruggekomen naar Nederland (ouders Nederlands wegens defensie plaatsing Duitsland.) toen komen te wonen in Lelystad. Daar ben ik veel gepest en speelde ik liever in mijn eentje dan met andere. Voelde mij nooit begrepen. Leraren waren niet blij met mij. Kim was vervelend/kim kon niet luisteren/kim was te aanwezig etc etc.

Mijn vader kreeg weer een andere plaatsing in grote opluchting voor mij. Ik kon weer overnieuw beginnen. weer nieuwe vrienden maken en proberen mij aan te passen aan de rest.

Maar na miss 3 a 4 maand begon het alweer. Woonde toen in amersfoort en ging naar een christelijke school.

Geweldig dacht ik. Leuk nieuwe kansen/nieuwe school.

Nou vergeet het. het begon weer van voor af aan. pesten/treiteren. op een gegeven moment begon ik mij weer af te sluiten en speelde ik het liefst met dieren of zat ik te lezen. school ging helemaal fout en mijn resultaten werden steeds minder.

Hoe vaak dat mijn ouders wel niet voor mij op school moesten komen weet ik ook niet meer.

Door al dat gedoe ging het thuis ook steeds stroever, meer ruzies en wilde telkens maar weglopen.

Totdat mijn pa weer thuis kwam met de melding we gaan binnen nu en 6 maanden verhuizen.

Nou na mijn ervaringen dacht ik daar gaan we weer. Weer weg/weer nieuwe omgeving.

Nou daar woon je dan ergens in een gat van bunschoten. Weer een nieuwe school.

Nu dan de middelbare school. AOC Terra een Rottijd heb ik daar gehad zeg.

het begon al toen we zo'n uitje hadden met de klas. zo'n leuk weekje weg met zijn alle.

Ik dacht in eerste instantie kom ik we gaan er voor.

Dus gezellig naar school en met zijn alle fietsen naar bestemming.

Kan me het te goed voor de geest halen. Na half uurtje fietsen even pauze en raakte ik in een babbel met een van de meiden.

Ik dacht he leuk iemand die mij aanspreekt en iemand wil wel met mijn praten.

FOUT gedacht dus he. Ze begon eerst leuk. tot dat het over mij ging en vragen werden gesteld.

Praten over mijzelf kon ik toendertijd niet. En dus maakte ik alles maar mooier dan dat het was.

Nou na een dag begon de ellende weer. Pestgedrag. Hey lantaarnpaal pas je op dat je niet wegwaaid, of hey kim ben je al van je fiets gedonderd.

Geintjes uithalen met mijn bed (spinnen) terwijl ik daar doodsbang voor ben en hun dat ook wisten

(dankzij zo'n leuk voorstelronde).

4 jaar lang ellende en gezeik/pesterijen en zelfs bedreigingen met messen. mij opwachten als ik naar huis ging.

Hoe vaak dat ik wel niet gedacht heb laat me alleen laat me met rust!. Op een gegeven moment ging ik veel spijbelen.

Sommige leraren keken me met de nek aan of zeiden rottige opmerking.

Vooral tijdens zo'n dag dat ouders langs mogen komen om te kijken wat hun kinderen/kind allemaal kon en niet kon,

Laat ik het zo zeggen dat ik zolang ik zelf kon werken alles goed ging maar met andere niet. Ruzies/problemen etc.

Maar meestal werd er altijd leuk verteld wat ik allemaal niet kon,

Ik kon niet luisteren/was een einzelganger/was te aanwezig en kon niet tegen kritiek.

Ik was het zat ik kon niet meer. Ik keerde mijzelf helemaal naar binnen. praten met dieren en mensen negeerde ik of ontliep ze.

En toen kwamen mijn ouders weer. We gaan WEER verhuizen. Ik dacht toen Yes weg hier. Weer opnieuw.

Maar het eerste wat mijn ouders zeggen. Kim 1 ding pas je aan aan de rest. want zo kom je er niet. De wereld draait niet alleen om jou. Doe Normaal en ga eens met andere kinderen om .

Wat hun echter niet wisten is dat ik zo lang was gepest en dat ik zo vaak mijzelf moest inhouden dat ik het niet meer kon.

Ben heel kwaad weggelopen bij mijn ouders en ben de hele dag bij een kinderboerderij gebleven. Later zat ik veel bij een manege en bij mijn pony (hadden mijn ouders gekocht als een soort van afkoop en excuses)

Ik was heel blij met mijn pony ze was lief voor me kon der alles vertellen en kon geen kritiek geven.

Wat een verademing na al die jaren.

Bam de verhuizing werd in gang gezet.

We gingen verhuizen naar drenthe. Mooi hoor en lekker rustig. Totdat school weer begon.

Hetzelfde als op AOC terra was ging hier ook weer verder op AOC Terra is assen.

Weer pesterijen/weer bedreigingen op een gegeven moment was ik eigenlijk nooit meer aanwezig in lessen of schoolactiviteiten. Deed wel alle examens en met redelijke cijfers maar dat was het wel zo'n beetje.

Na school nog drie opleidingen geprobeerd. Sova (sociale vaardigheids-training) gedaan. 40 baantjes tot aan nu.

Ik Kon het NIET meer. Dus de stap gezet naar huisarts voor ADHD test

Nu loop ik dus al drie maanden bij het GGZ. Eerste diagnose was Extreme ADHD En HSP.

Maar toch had ik het idee nog niet klaar te zijn.

Krijg je vandaag te horen dat ik dus autistisch ben! En dat dat al vanaf je geboorte zo is.

Nou thuis gekomen ouders gebeld en verteld.

Krijg je even lekker te horen DOE NORMAAL. Ik vind dat je geen ADHD heb. Andere kinderen waren soms drukker hoor (duh ik sloot mijzelf ook buiten dan ben je ook rustiger) en dat ik geen Autist ben. Ik ben volgens hun kerngezond en kan er niet mis zijn. Mis vind ik trouwens niet het goede woord. Ik heb een maatje die autistisch is en en dat ik de meest toffe peer die ik ooit ontmoet heb. begrijp hem en hij begrijpt mij.

Maar ik WEET nu dus echt niet meer. Wie heeft er nou gelijk

En wat nou als mijn ouders nou wel stappen hadden ondervonden?

Had ik er dan nu ook zo bij gezeten als nu?

Schulden/gestresst onbegrepen? Niet werkzaam?'

Hoe kan ik nu verder weet het niet meer. Voel me onbegrepen. Ben ik nu een mindere moeder dan voorheen?

Ben ik nu dan toch een idioot wat iedereen altijd al zei????

Ik maak er tegen mijn man en vrienden wel geintjes over maar ik ben echt de weg kwijt. krijg zoveel op mijn dak nu.

Ouders begrijpen me niet. Begrijp mezelf niet eens. het enige wat veilig is voor mij zijn mijn kinderen/mijn computer en lezen.

Help alsjeblieft wat doe ik nu fout? wie weet hoe ik dingen kan veranderen?

En de grootste vraag WAT MOET IK DOEN????????

groetjes kim